Weber ghjuvan micheli - Dui fiori

Toccu branu, dui fiori
Tramindui à tempu nati,
Sposti à u soli,  u calori
À bon'ora sò sbucciati

U prima t'avia u sonniu
D'andà à tuccà u celu
Ed avia u bisognu
Di crescia cun forza è zelu

Si tensi tutti i candilucci
D'acqua falata è di guazza
Da essa à mezu à i fiurucci
U più grandi di a so razza

Ùn avia, parini foli,
A vargogna di piattà
À u frateddu lu soli ;
Ci vulia ad ingrandà !

U sicondu, eddu, pinsò :
"Chì tanti celu è distinu !
Chì ci hè da fà quì inghjò
M'aspittàrà u Divinu…

Sbuccià, apra si, lampà
L'amacu à l'apa, u bufonu
Pocu impremi l'ingrandà
Basta à fà travagliu bonu".

Era bidducciu anch'eddu
Ma d'una biddezza à scopra
Piatta bè da u frateddu
Chì u fighjulava da sopra

Era fieru lu maiò
U più beddu, u più altu,
U più drittu chì campò
In stu magnificu pratu

In cori di sta matinata
Spassighjava un ghjuvanettu
Pinsendu à l'inamurata
Si cuglia un mazzulettu

Ghjuntu à mezu à u verdi pratu
Schiaritu da un beddu soli
Avvistò u fiori altu
Maravigliatu, u si colsi !

U prima fiori finì
Siccatu è senza statura
U sicondu eddu murì
À l'usu di mamma natura

Impiì a tarra nativa
D'i so casci, di u stiglioni,
A so vita ghjuvativa
U purtò versu u Maioni

A murali a cunnisciti :
Ùn vali à tuccà u celu
Chì si guastani i viti
À supranà un frateddu.