Teillaud M. diana eva - Dumane à l'alba

Dumane, à l’alba, à u schjarì di a campagna,
Mi n’anderaghju. Sò quant’è tè, u to aspettà.
À visticà i valdi, à batte issa muntagna,
Di più, ùn a ci facciu à fà meiu u scartà.

M’aghju da passà, ochjiserrata, à di per mè,
Senza capivultà, senza mancu ascultà.
Sola, ghjimbata, e mani strette da l’ohimè,
Trista, u ghjornu mi serà paru à l’annuttà.

Da tralascià questu induratu à l’orizonte,
I vascelli à vugà senza nisun timore,
Ghjunghjeraghju à tè, da porghje à la to tomba,
Una rosula gialla annacquata d’amore.

D'appress'à "Demain dès l'aube" di Victor Hugo