Teillaud M. diana eva - Stu pocu è micca

Ùn a cunnoscu nè di babbu, nè di mamma.
Cunnoscu lu so visu è a so risa pura.
Una vechjetta hè. Nata da ceppa landana.
Sventuleghja u Shamal in la so chjoma scura.

Ùn mi cunnosce nè di mamma nè di babbu.
Eo tengu da mamma, a lingua è a cultura;
Ma si spechja u veranu di u paese bascu,
Chì hà vistu nasce babbu, in la mo ochjatura.

À l’ochji, hè pocu è micca. À u core, di più…

Cum’ella s’hè passata, ùn a vi possu dì.
Sò fatte à crisalide e più belle farfalle.
L’amicizia hè listessa… si piace à impedì,
À ognunu di fà, sola soia, a so valle.

Eccu un pocu è micca da scambià tuttu è più…

Ùn a cunnoscu nè di mamma, nè di babbu.
A vecu ogni tantu, à qualchì crucivia.
Fà mottu, surride, dà s’ellu ci vole a manu;
Bastanu pocu è micca à sta bella alchimia.

Ùn mi cunnosce nè di babbu nè di mamma.
Ma oghje, à l’impruvisu, « O Figliola! », mi dice…
À certi secca l’ochji, à l’altri bagna l’alma,
Ma u Mediterraniu, ùn hè mai à fà nice.

Serà stu pocu è micca à purtà tantu è più…