Si chjappanu albatri, st’acelloni marini
Chì stanu à seguità, asgiati amichi cari
A nave sculliscendu sopr’abissi turchini.
Da ch’elli l’anu posti annant’à qualchì ponte
Chì issi rè di l‘azuru, sversati è vergugnosi
Si lascianu e s’ale, listesse à l’orizonte
Cum’è remi mischini per ùn dì miserosi.
Stu vagabondu alatu cum’ellu hè gronchju è fiaccu !
Di nanzu cusì bellu, cum’ellu hè goffu è buffu !
À chì cun un pippone li lampa un’ attaccu,
À chì à zuppichera, l’imita ind’è l’azzuffu !
U Pueta hè listessu à stu rè di u volu
Chì campa in a timpesta po macagna l’archeru ;
Lampatu tandu in pianu trà mezu à fischji è solu
E s’ale di gigante diventanu penseru.
D'appress'à "L'albatros" de Charles Baudelaire